Rubieporchetta - conto folkloric hungare

Ante alicun dies io era in le cocina in le matino e faceva le television functionar. In le canal statal m2 il ha sempre pelliculas animate pro infantes, contos durante le antemeridies. Il ha un serie, que ja existeva tamben in mi annos infantil, presentante contos folkloric hungare, bellemente animate, illustrate e narrate per SZABÓ Gyula, un actor eminente. Lo que io alora videva, me impressionava tanto, que io lo traduceva pro vos a in interlingua. Ecce illo!

Le porchetta rosate

In un village il habeva un femina, qui non habeva infante. In tote le villages il ha tal feminas. Con su sposo illes non habeva infante a fin de delectar se, como face altere copulas. Un vice le femina subito lassava fugir del bocca, que il non esserea un carga pro illa si le bon Deo la dava mesmo un canetto, illa elevarea mesmo illo...!

Le tempore passava. Un vice le femina dice a su sposo: 

- Io es ja gravide, certo!

Alora le homine habeva gaudio, anque le femina, proque illes ja habera un infante. Non troppo plus tarde dice le femina: 

- Appella le obstetrice! 

Le hospite quasi volava, un si grande gaudio ille habeva! Le obstetrice faceva su labor como usualmente, ma le Deo les dava... un porchetta rosate! Immediatemente illa capturava un papilla de su matre e comenciava suger lo, proque le porchettos ha le character de cercar le papillas immediatemente post haber nascite.

Postea le porchetta deveniva sempre plus grande e alora le femina rememorava, que illa lassava fugir del bucca previemente... Quando le infantes de sex annos ja visitava le schola, anque le porchetta era ja evolvite tanto, quasi si illa haberea le mesme etate como illes. Le feminas se assemblava pro conversar, como usualmente. Rubieporchetta sedeva sempre presso su matre, sempre rideva per voce basse ibi.

- Ascolta, commatre! Iste porchetta crita proque illa volerea ir al schola, post le altere infantes.

Ma le femina deveniva multo acrimoniose. Illa habeva assatis de vergonia, que illa meritava isto de Deo.

- Non me disfigura! - illa diceva.

Totevia le altere feminas parlava si multe a illa, que anque Rubieporchetta iva al schola. Illac Rubieporchetta critava verso le senior inseniante. Pro disfigurar la le senior inseniante jectava un libro ante illa. Rubieporchetta deveniva immediatemente silente. Su nasetto iva de littera a littera – illa apprendeva leger!

Un vice le infantes partiva pro colliger fragas. Rubieporchetta anque voleva ir con illes, ma su matre se miserava, que Deo la dava Rubieporchetta como un punition, o pro disgratiar la. Ma le feminas vicin la persuadeva, que illa la lassa ir, que illa age in favor del voluntate de Rubieporchetta. Le altere infantes portava con se corbes, anque le porchetta voleva un tal, assi illes appendeva un corbe sur su naso e partiva. In le vicinitate habitava un puero similemente juvene, como Rubieporchetta. Le matre de illa inculcava a ille, que ille presta multe attention a Rubieporchetta, que ille la guarda. Le puero teneva su promissa. Il era maio, quando le fragas maturava. Finalmente illes arrivava in le foreste. Alora le porchetta remaneva detra le alteres e...?! se disvestiva del pelle porcin...! Quando illa lo disvestiva, il deveniva evidente, que ulle altere creatura si bellissime, como illa non existe in septe-vices-septe paises, ni trans le Danubio, ni trans le Tisza! Alora Rubieporchetta tosto plenava su corbe con fragas. Postea illa de novo se vestiva in le pelle porcin, ma le puero vicin videva tote isto. Alora illes iva al alteres. - Rubieporchetta nos disfigurava! - illes diceva. Le parentes ja opinava, que le infantes es troppo longemente absente e illes iva sur le strata pro vider, si le infantes ja arriva.

- Reguarda, vide, anque Rubieporchetta porta fragas!

Alora su matre demanda, qui plenava le corbe. Le puero solo diceva: 

- Rubieporchetta!

Ma ille non revelava, que ille habeva vidite.

Quando illes ja finiva le schola, le pueros comenciava visitar le pueras pro passar le vesperes con illas. Equalmente Rubieporchetta deveniva sempre plus adulte. Anque le puero vicin iva al familia de Rubieporchetta pro sojornar. Le patre e le matre de illa solo reguardava, se miserava non comprendente, que iste pietose puero vole de iste animal imbecille...?! Ma le puero era persistente e iva al casa regularmente. Le puero mesmo caressava illa, durante que illes ambes sedeva sur le coffro; ille mesmo basiava illa! E Rubiporchetta retornava le basio – per su naso... Su parentes habeva vergonia a causa de iste “animal imbecille”. Quando le garson partiva verso le exterior, Rubieporchetta sempre le accompaniava, sempre vadeva post ille.

Arrivava le tempore pro maritar se. Le garson dice a su parentes:

- Ora io va maritar me.

- Con qui, mi filio?

- Con Rubieporchetta, del casa vicin.

- Non porta vergonia sur nostre capites, filio! Vide: nos deveniva vetules assi, que on pote estimar nos, alora tu vole facer nos flagrante...?!

Ma le puero era persistente. Ille colligeva su amicos pro ir demandar le permission del parentes del puera pro maritar la. Previemente il non era assi, como ora: le homines era melior e le pálinka era minus costose tamben. Ma illes iva pro galantear... Le patre del puero diceva, quando illes arrivava:

- Mi filio non va maritar se jammais, si vos non da Rubieporchetta a ille.

Alora on appellava Rubieporchetta, qui signava per su capite, que: 

- Si!

Illes fidantiava le un le altere, assi illes era in fidantia io non sape, usque quando. In le nuptias postea participava tote le village, mesmo anque le village vicin! Sape vos, car filios, mi co-ascoltantes, multes non iva ibi pro esser in nuptias, ma a fin, que si illes non videva ancora miraculo, alora illes lo videra. In effecto: il habeva assatis de miraculos ibi. Totos meraviliava, on non ancora habeva vidite un tal cosa. In le nuptias Rubieporchetta sedeva presso le garson. Qui habeva humor, ille o illa se diverteva, qui non, alora ille o illa solmente spectava isto pro vider un miraculo, si non vidite usque alora. In le porta del ecclesia le prestre les demandava, si alicuno les effortiava a maritar se – ma alora illa non se revelava ancora. Le garson respondeva toto, le porchetta solmente moveva su capite. Finalmente le prestre les maritava.

Le nove marito occupava le loco principal, illes comenciava cenar. Secundo le tradition, ante de finir le cena le juvene copula debeva ir in le lecto del mansarda. Alora le puero narrava toto a su matre e ille anque diceva: quando ille pulsa le pelle porcin infra del mansarda, illa debe incinerar lo in le furno. Si illes dormiva o non, o que illes faceva, io non sape, proque io non era presente. Ma le puero faceva suer un tal belle vestimento pro su fidantiata, que il era un delecto spectar lo...! Quando illa habeva vestite se in illo, il non habeva un si belle nove marita in septe-vices-septe paises, ni in grande, large Hungaria! Illes iva supra al mansarda e illes veniva infra de illac, durante que in ambe casos le banda habeva musicate. Dunque il habeva previemente tristessa, ma alora il ha habite un tal gaudio, que on non mesmo pote narrar lo! Illa placeva pro totos, totos meraviliava illa, proque usque alora nemo habeva vidite un tal belle juvene femina, justo maritate!

Vole vos, que io continua? Va ben, mi car filios ascoltante! Il habeva un simile caso, analoge a isto. Il habeva in le village un garson si vetule, como János Szakács. Ille dice a su matre:

- Mamma, io va maritar me.

- Qui tu prenderea, filio mie?

- Al casa vicin il ha un porca, dunque: illa.

Le celibatario demandava cinque o sex garsones pro peter le porca del vicino pro maritar. Le vicino solmente insisteva: 

- Illa es un animal imbecille, non como Rubieporchetta. Nos la eleva pro prolificar la, non pro maritar.

Ma le pretendentes insisteva dicer lo que illes habeva volite. Illes iva al remissa, le porca saltava verso le porta. Illes trovava le corda anque e fixava lo sur le capite del porca, assi, como io lo monstra. Illes bandava le quatro gambas del porca, ma illa critava cruelmente. Isto non era bastante: le garson habeva volite basiar la, ma... illa mordeva su naso... Ora io ja fini mi conto, isto es mi ultime phrase: illa non era Rubieporchetta!

Conto folkloric hungare narrate per Pál Petruska le 6 de junio 1949 in Rozsály, traducite e adaptate per Péter Kovács. Le film animate se vide ci: https://youtu.be/kPgZ-s8Llko e le texto original, del qual io ha traducite e adaptate le texto in interlingua se lege ci.

x